مرکز مشاوره انیس

کودکان نمی دانند که در میهمانی ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.

غالبا هیچ کس بطور مستقیم از دوستان یا بستگان خود، بدلیل گستاخی کودکان انتقاد نمی کند ولی بطور خصوصی و در غیاب میهمانان، لب به انتقاد از آنها می گشاید و از بی تفاوتی و بی فکری والدین گله و شکایت می کند. کودکان نمی دانند که در میهمانی ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.

 بی توجهی شما به رفتارهای آزاردهنده ی فرزندتان ممکن است در خانه خودتان قابل قبول باشد ولی کودکانی که در نحوه رفتار با دیگران احساس مسئولیت ندارند و به اسباب و اثاثیه دیگران اهمیت نمی دهند و رفتاری ناخوشایند دارند، همگان را از خود می رانند.

 مشکل اینجاست که والدین این کودکان به آنها نمی گویند مردم انتظار چه رفتاری را از آنها دارند تا سرانجام فردی غیر از اعضای خانواده، به کودک توضیح می دهد و رفتار مناسب را به او خاطر نشان می کند.

 والدین معمولا از بدرفتاری کودکان در حضور دیگران آزرده می شوند اما رفتار آنها را نادیده می گیرند. آنها از اینکه در حضور دیگران با فرزندشان برخورد کنند، احساس ناخوشایندی ندارند زیرا از درست یا نادرست بودن برخورد خود مطمئن نیستند، لذا آن را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهند.

 بسیاری از والدین معتقدند که تربیت کودکان قضیه همه یا هیچ است، از این رو غالبا خشمگین می شوند. عده ای دیگر تربیت را تنها از طریق تنبیه میسر می دانند و برخی نیز نمی خواهند فرزند خود را ناراحت کنند. دکتر نانسی انجیل معتقد است که گریه و ناراحتی کودکان، والدین آنها را آزرده می سازد.

این والدین فراموش می کنند که آموزش کودکان به عصبانیت نیاز ندارد و با مهربانی و آرامش نیز می توان به کودکان آموزش داد. آنان باید حساسیت ها، فشارهای روانی و رنجش های فرزندشان را درک کنند تا بتوانند برنامه تربیتی خود را با مهربانی و محبت به اجرا درآورند. کودکان به تربیت نیاز دارند زیرا هنگامی که والدین محدودیت هایی منطقی برای آنها تعیین می کنند، در آنها احساس تحت الحمایه بودن ایجاد می شود.

 تعیین حدود به کودکان کمک می کند که بدانند هر چیزی در این جهان دارای نظم و حد و حدود است. آنها خواهند آموخت که دیگران چه رفتاری را از آنها انتظار دارند، از این رو رفتاری پسندیده تر از خود نشان می دهند.

 اکنون به نکته های کلیدی دیگری اشاره می کنیم که به شما کمک می کند تا به فرزند خود نشان دهید که یک کودک چگونه می تواند یک میهمان خوش رفتار باشد.

 1-کودکان زیر یک سال به طور معمول پر جنب و جوش بوده و وسایل را به هم می ریزند، ولی شما می توانید آنها را در یک کالسکه قرار دهید یا روی وسایل خود را با ملافه بپوشانید و دستان فرزندتان را تمیز کنید.

 2- هرگز به کودکان اجازه ندهید که روی مبل ها بالا و پایین بپرند، بخصوص وقتی کفش به پا دارند.

 3- به فرزندتان بیاموزید که از کلمات مودبانه ای همچون " لطفا"، "متشکرم" و " قابلی ندارد" استفاده کند و هنگامی که شما به تقاضاهای او پاسخ منفی می دهید، بیهوده اصرار نکند.

 4- گاهی اوقات، کودکان در منزل دیگران شلوغ می کنند تا توجه شما را به خود جلب کنند. باید گاهی آنها را برای قدم زدن به خارج از خانه ببرید تا یکنواختی دید و بازدیدهای خانوادگی آنها را خسته نکند. برخی از والدین نیز برای مشغول کردن فرزند خود از وسایلی چون اسباب بازی، کامپیوتر و کتاب استفاده می کنند.

5- اگر به کودک خود آموزش دهید که مانند یک میهمان مودبانه رفتار کند، به او کمک می کنید تا در حضور دیگران، حتی در غیاب شما، رفتاری شایسته داشته باشد. این یادگیری سرمایه ای با ارزش برای آینده او خواهد شد.

 6- سعی کنید آنچه را که باعث خجالت شما در حضور دیگران می شود، تحمل کنید و هرگز با دیگران درباره فرزند خود صحبت نکنید، حتی اگر او حضور نداشته باشد. به جای این کار، مستقیما با فرزند خود صحبت کنید و به او بگویید که چه انتظاری از او دارید. همچنین هیچ گاه از واژه نمی توانم استفاده نکنید زیرا او تشویق می شود درباره خواسته اش اصرار کند. به او بگویید اجازه نداری فلان کار را انجام دهی و او را با اسباب بازی و نظایر آن سرگرم کنید.

 7- وقتی به همراه کودکان خود به ملاقات کسی می روید، اسباب بازی های آنها را همراه داشته باشید.

 8- هیچ گاه یک ملاقات را به یک دعوا و نزاع خانوادگی تبدیل نکنید و از اینکه به شما یا فرزندتان انتقادی شده است ناراحت نشوید. ما در بسیاری از مواقع، هنگامی که در وجود خود احساس تزلزل می کنیم، موضع دفاعی به خود می گیریم.

9- اگر شما در اجرای یک برنامه تربیتی استقامت داشته باشید، و در هر شرایطی آن را ادامه دهید، فرزندتان به اهمیت موضوع و جدی بودن شما پی خواهد برد و پس از مدتی با یک اشاره ی کوتاه، منظور شما را در خواهد یافت.

 10- گاهی اوقات حتی با وجود یک برنامه تربیتی دقیق، فرزند شما رفتاری ناشایست در حضور دیگران مرتکب می شود. در چنین مواردی ، مروری به واقعه داشته باشید و با همسر خود مشورت کنید تا بتوانید از طریق بازنگری مدیریت خود، در آینده موفق تر عمل کنید.

 11- با فرزند خود در خانه و محیط بیرون، رفتاری یکسان داشته باشید. داشتن رفتار دوگانه در خلوت و در حضور دیگران، باعث سردرگمی فرزندتان می شود و حد و مرزها را در هم می ریزد.

پدران و مادران با کمی خلاقیت و ابتکار می توانند بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های مناسبی را برای برخورد با کودکان خود در زمینه های رفتاری مختلف پیدا کنند.

 یکی از مشکلات مادران لجبازی کودکان است و به همین دلیل برخورد مناسب با این مشکل می تواند روند تربیت را در مسیر درست قرار دهد. اولین نکته این است که با استفاده از روش های ساده و سرگرم کننده می توانیم کودک لجباز خود را آرام کرده و برای دقایقی او را وادار کنیم با ما همکاری کند. در نظر بگیریم وقتی که می خواهیم دندان های فرزندانمان را مسواک بزنیم، دهانش را باز نمی کند. در موقع ناخن گرفتن بی قراری می کند و اگر کودکمان پارک را ترک نکند، ما دیر به محل کارمان می رسیم ولی او همچنان از تاب بازی دست بر نمی دارد. معمولا کودکان 3-4 ساله کمی ناسازگارند. به ویژه هنگامی که پدر و مادرشان به طور جدی می خواهند کاری را ازآنها می خواهند مخالفت می کنند. دلیل مخالفت آنها این است که می خواهند استقلال خود را نشان دهند. حرف زدن در این مورد با آنها بی فایده است. برای مطیع کردن کودکان نباید فریاد زد و یا آنها را تهدید کرد.

 با کمی خلاقیت و حوصله می توانیم حواس فرزندانمان را به کار مورد نظر جلب نماییم. هنگامی که قرار است پزشک آمپولی را به کودکمان تزریق کند یا مجبور هستیم برای مدت طولانی در صف خرید فروشگاه منتظر بمانیم، با به کار گیری روش های زیر می توانیم فکر او را به چیز های دیگری مشغول کنیم.

 - او را بخندانیم، خنداندن کودکان بهترین راه برای مسواک زدن یا دارو دادن به آنهاست. وقتی که آنها می خندند،نه تنها فکرشان جای دیگر مشغول نیست بلکه دهانشان نیز کاملا باز است.

 - خاطرات دوران کودکی خود را تعریف کنیم؛ بهترین روش برای سر گرم کردن فرزندمان در مواقع ضروری داستان گفتن است. حتی اگر داستان ساختگی باشد. در عین حال ما نیز می توانیم قدرت تخیل خود را امتحان کنیم.با گفتن داستان های طولانی،می توانیم فرزندمان را زمان بیشتری سر گرم کنیم.

- آهنگین و موزون صحبت کنیم؛ معمولا وقت خوابیدن بهترین زمان برای پشت گوش انداختن خیلی چیز هاست، با لحنی موزون می توانیم فرزندمان را به مسواک زدن و لباس خواب پوشیدن تشویق کنیم. همچنین می توانیم زمان آواز خواندن، یک یا دو کلمه را اشتباه تلفظ کنیم.با این کار حواس فرزندمان به اشتباه ما بیشتر از مسواک زدن جلب می شود.

 - تغییر صدا بدهیم؛ با تغییر دادن صدایمان برای کودکان داستان های جالب تعریف کنیم مانند صحبت کردن پیرزن بی دندان، صحبت کردن با لهجه های مختلف، حرف زدن بچه گانه و یا هر تقلید صدایی که می توانیم انجام دهیم.

 - به او رازی را بگوییم؛اگر تا 15 دقیقه ای دیگر وقت دکتر داریم و فرزندمان سوار ماشین نمی شود،خم شده ودرگوش او بگوییم؛من می خواهم یک راز خیلی مهم را به تو بگویم. می خواهی آن را بشنوی؟ وقتی که او با سر بله گفت او را بغل کنیم و چیزهای جالب و شیرین را در گوشش بگوییم؛ سپس با سرعت او را در صندلی ماشین قرار دهیم.

 - روی نکات مثبت تاکید بیشتری کنیم؛ آیا فرزندمان از دست شستن قبل از شام یا شامپو زدن متنفر است؟ تعریف و تمجید کردن از یک مدل قدیمی ترفند خوبی است بگوییم هر وقت که سرت رابا شامپو می شویی، موهایت بسیار براق و زیبا به نظر می رسند، هم چنین بوی خوبی می دهد در همین زمان شامپو کف دستمان ریخته و آرام آرام آن را روی سر فرزندمان بریزیم.

 با کمی خلاقیت و ابتکار می توان بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های مناسبی را برای بر خورد با کودکانمان در زمینه های رفتاری مختلف پیدا کنیم و به رفع مشکل بپردازیم و با این روش های تربیتی به کودکانمان بیشتر نزدیک می شویم و با اصول و تدابیر تربیتی مناسب و به جایی که به کار می بریم بزرگسالی خوبی را برای آنان در نظر می گیریم.

تصوری که شما از پول نزد فرزندتان شکل داده‌اید چگونه است؟ آیا فرزندتان به پول همچون امری مادی و ثابت نگاه می‌کند؟ در این نوشتار، 8 درس پولی گردآوری شده که با آموختن آنها به فرزندانتان، می‌توانید امیدوار باشید نگاه پولی و مالی وی شکلی کمابیش درست‌تر به خود گرفته است.

پول را تصاحب کن، اما اجازه نده پول تو را تصاحب کند.
همان قدر که اهمیت دارد به فرزندتان بیاموزید که از بدهی اجتناب کند، به آن اندازه مهم است که او را از تبدیل شدن به فردی که تنها شهرتش خسیس بودن است نجات دهید. بنابراین لازم است به فرزندان خود بیاموزید که ما می‌توانیم مالک پول شویم، اما اگر در این مالکیت افراط کنیم، پول مالک ما خواهد شد. این اتفاقی است که می‌تواند زندگی را تیره و تار و روابط عاطفی را نابود کند.

پول می‌تواند چیزهای بسیار زیادی بخرد اما نه همه چیز را: پول می‌تواند برای شما یک ملک بخرد، اما یک خانه نه، خانه جایی است که کسانی که دوستشان دارید در آنجا انتظار شما را می‌کشند. جایی که شما برای آن کار می‌کنید، اما یک ملک تنها تجمع چند دیوار و چند وسیله است. شما می‌توانید با پول دارو و خدمات پزشکی بخرید اما نه سلامتی را، سلامتی جسمانی امری است در گرو سلامت روحی و برای سلامتی روحی شما به چیزهایی بیشتر از پول نیاز دارید.

شما با پول می‌توانید امکان تحصیل را بخرید، اما برای باسواد بودن به اموری فراتر از امکان تحصیل نیز هست. با پول می‌توان یک تخت زیبا خرید، اما برای خوابیدن شما به آرامش نیاز دارید. هرچند ممکن است این جملات کلیشه‌ای به نظر برسند، اما لازم است شما آنها را برای فرزندان‌تان بارها بازگو کنید تا آنها به این نکته واقف شوند که پول تنها وسیله‌ای برای دستیابی به خوشبختی است نه خود آن و مهم‌تر از هر چیز اینکه پول قادر نیست به تمامی خوشبختی دست یابد.

تمام پول‌های دنیا نمی‌تواند خطایی اخلاقی را جبران کند: مساله دیگری که همه باید به فرزندان‌مان در ارتباط با پول و زندگی بیاموزیم این است که تمامی پول‌ها یکسان نیستند. بعضی پول‌ها کثیفند و بعضی پول‌ها تمیز. لازم نیست این مساله را به صورت مستقیم به فرزندان خود بیاموزیم، اگر به آنها اصول اخلاقی را بیاموزید آنها می‌توانند به خودی خود اخلاقیات را به زندگی مالی خود تعمیم دهند.

پول فقط برای خرج کردن و پس‌انداز کردن نیست: به فرزندتان بیاموزید که تنها کارهایی که می‌شود با پول کرد، پس‌انداز و خرج کردن نیست، همیشه بخشی از پول شما وجود دارد که می‌توانید آن را تقسیم کنید، مهم نیست بین چه کسانی، یکی از اقوامتان که در وضعیت مالی بدی است یا فردی که نمی‌شناسید، مهم آن است که به فرزندان مان بیاموزیم نسبت به کسانی که به قدر آنها خوش شانس نبوده‌اند مهربان باشند.

خرج‌های‌غیر‌ضروری انتخاب‌هایی هستند که باید ارزشش را داشته باشند: یکی از نکاتی که باید در رابطه با پول به فرزندمان بیاموزیم این است که هر مقداری که از پول‌تان خرج موارد غیر‌ضروری می‌کنید، قدری از بودجه‌تان برای روزهای سخت کم می‌کنید، آیا فرزند شما فکر می‌کند خرید یک اتومبیل گران‌قیمت مهم‌تر از بودجه مواقع ضروری است؟

اگر این طور است، ایرادی ندارد، اما وظیفه شما این است که به او بیاموزید دائما این دوگانه را رد نظر داشته باشد، هر خرجی قدری از امنیت او در آینده احتمالی می‌کاهد؛ بنابراین باید مطمئن باشد که چیز خوبی را با امنیت معاوضه می‌کند.

پول می‌تواند روابطی را ایجاد و روابطی را از بین ببرد: شما می‌توانید هر شخصی را در زندگی‌تان دوست داشته باشید، اما بعضی اشخاص در مقابل پول مثل شما عمل نمی‌کنند، به فرزندتان بیاموزید که افرادی هستند که یک شکست مالی می‌تواند روابط عاطفی‌شان را نابود کند و همین‌طور بی‌شمار واکنش دیگر در مقابل پول زیاد و پول کم در بین انسان‌ها وجود دارد، لزومی ندارد بهترین را انتخاب کنید، به فرزندتان بیاموزید که شخصی را به عنوان شریک عاطفی برگزیند که در مقابل پول شبیه به او باشد.

پول بخش مهمی از زندگی است: درست است که پول قادر نیست همه جیز را به‌دست آورد و همه چیز را تغییر دهد، درست است که پول نمی‌تواند یک غایت باشد و تنها یک وسیله است، اما پول اهمیتی اساسی دارد، به فرزندتان بیاموزید در مقابل اهمیت پول بی‌تفاوت نباشد، وقتی نمی‌دانید پول صورت حساب بعدی‌تان را از کجا بیاورید آرامش‌تان را از دست می‌دهید، وقتی پول ندارید نمی‌توانید شرایط تحصیلی خودتان را با فراغت طی کنید، بدون پول حمل و نقل شما دشوار است، پول داشتن شاید کلید خوشبختی نباشد، اما فقر می‌تواند کلید بدبختی باشد؛ بنابراین به فرزندتان نشان دهید که اهمیت پس‌انداز و اندیشه‌های مالی برای مال اندوزی نیست؛ بلکه برای آن است که نگرانی دائمی در خصوص پول تمامی زندگی را با خود آلوده نکند.

پول در ارتباط تنگاتنگی با زمان قرار دارد: تصوری که شما از پول نزد فرزندتان شکل داده‌اید چگونه است؟ آیا فرزندتان به پول همچون امری مادی و ثابت نگاه می‌کند؟ فورا این نگاه را اصلاح کنید، به فرزندتان بیاموزید که پول همچون آب روان، همچون حباب و همچون زمان گذراست، در هر اقتصادی پدیده‌ای به نام تورم وجود دارد و هر پول نقدی با استفاده فعالانه از آن قدرت تولید و افزایش را دارد، به فرزندتان بیاموزید که با انفعال نه تنها نمی‌تواند پول را استفاده کند؛ بلکه آن را از دست خواهد داد.